Ik heb wat met taal. En het woord “oogstdag” maakt dat ik zie wat we eigenlijk aan het doen zijn. In de verschillende HP’s en excellentieprogramma’s zaaien we voorzichtig nieuwe kennis, inzichten en vaardigheden bij onze studenten. En zoals dat bij de akkers daarbuiten ook gaat: pas na een tijd gaat er wat groeien. En dat proces gaat organisch, op het tempo dat past. Het heeft geen zin om te trekken aan gras om het sneller te laten groeien. Alleen de warmte van de zon en de voeding van de regen en de aarde kan dit proces dan nog beïnvloeden.
Het mooie aan ons werk als docenten in de programma’s, is dat ook wij leren en groeien door dit werk te doen. Wij ontdekken hoe we los moeten laten, vragen moeten stellen en te kijken naar wat er goed is. Terwijl we soms vooral geleerd hebben om te sturen, antwoorden te geven en kritisch te kijken wat er beter moet. En wat fijn is het dan om met elkaar, op de oogstdag te delen wat wij geleerd hebben; wijzelf als docent en in het proces van het vormen van ander onderwijs. Opvallend hoeveel we dan op elkaar lijken, hoe elk programma vanuit dezelfde intenties werkt en bezig is vooral af te stemmen op wat de student wil of nodig heeft.
En we kunnen van elkaar leren. We groeien allemaal als we onze ervaringen delen met elkaar. En vooral: hoe kunnen we deze kennis breder toepassen voor alle studenten? Want niet alle talentvolle studenten zitten in deze programma’s, er zijn immers vele manier om jezelf uit te dagen. En bovendien: we zijn ervan overtuigd dat iedereen talent heeft.
Laten we de lessen die we leren uit deze programma’s beschikbaar maken voor de talentontwikkeling van alle studenten!
Hogeschool Saxion, bedankt dat jullie deze verbinding leggen tussen de programma’s en het reguliere onderwijs. Er zijn weer nieuwe zaadjes gepland en ik ben benieuwd naar de volgende oogstdag!
Geschreven door Babette te Winkel
Laatste reacties